Verbonden Leven

Joh.10,27-30 (11/05/2025)

²⁷    “Mijn schapen geven gehoor aan mijn stem.
       Ik ken ze
       en zij volgen mij.
²⁸    En ik geef ze volheid van leven,
       in der eeuwigheid gaan ze niet verloren,
       en niemand zal ze uit mijn hand roven.
²⁹    Wat de Vader mij gegeven heeft,
       is groter dan alles,
       en niemand is bij machte
       te roven uit de hand van mijn Vader.
³⁰    En ik en de Vader zijn één.”

Het Evangelie van Johannes is een mystieke uitdieping van wat in de drie andere Evangeliën staat. Zij vertellen een mooie parabel van een herder die 99 schapen in de steek laat om dat ene te zoeken. Bij hen ligt de klemtoon op G-d. In een mateloze liefde gaat hij op zoek naar die ene die verloren loopt. Maar hier in het vierde Evangelie verschuift de aandacht van G-d naar Jezus en naar diens rol in heel het proces naar volheid van leven. Hij is de herder en roept de schapen op en dit op een unieke treffende manier. Als het goed zit herkennen zij zijn stem uit de honderd.
Is dat zo? Is dat ook zo voor mij? Hoe persoonlijk en uniek is de relatie tussen Jezus en mij? Roept hij mij zoals geen andere herder roept? En mag hij voor mij uit gaan, ook als ik het lastig krijg en verloren dreig te lopen? Johannes nodigt alvast uit om onze relatie met Jezus verder uit te diepen.