Zoek
Zoektip
Zoektip:
tik vb. Mt. 1,21-12
tik een specifieke zoekterm in (vb. engel)
Joh.7,1-2.10.25-30 (24/03/2023)
Hierna trok Jezus rond in Galilea. Hij wilde dat niet in Judea doen omdat de Joden hem zochten te doden. Het Joodse Loofhuttenfeest was nabij. Maar toen zijn broers vertrokken waren naar het feest, ging hij zelf ook, maar niet openlijk, maar in het verborgene.
Nu zeiden sommige Jeruzalemmers: “Is dat niet degene die ze zoeken te doden? En kijk, hij staat hier vrijmoedig te spreken en ze zeggen niets. Zouden de oversten werkelijk erkend hebben dat hij de Gezalfde [christos / messiah] is? Maar van hem weten we vanwaar hij is, terwijl als de Gezalfde komt niemand weet vanwaar hij is.”
In zijn onderricht in de tempel riep Jezus daarom uit: “Ja, jullie kennen mij! Ja, je weet vanwaar ik ben! Maar ik ben niet uit mezelf gekomen, het is de waarachtige die mij gezonden heeft en die kennen jullie niet. Maar ik ken hem, omdat ik bij hem vandaan kom en hij mij gezonden heeft.”
Ze zochten hem dus te grijpen, maar niemand sloeg de hand aan hem omdat zijn uur nog niet gekomen was.
Stel dat jij gezocht wordt. Stel dat er tijdens elk journaal, op facebook, … klinkt dat je een gevaar vormt en men je dus best zou komen aangeven als men je ziet? Je zou je voor minder even terugtrekken en wegblijven uit de gevaren zone. In eerste instantie lijkt ook Jezus hiervoor te kiezen, maar dan gaat hij toch. Het is sterker dan hemzelf. Hij moet – van binnen uit – naar Jeruzalem. Dus dan maar in alle stilte, zo onopgemerkt mogelijk.
Maar zo’n Go(e)d-mens kan niet onopgemerkt blijven. Heel zijn doen en laten straalt ‘Aanwezigheid’ uit. Hij is en spreekt waar nodig. Ondertussen voelt hij de onrust. Hij vangt op wat er over hem gezegd en bevraagd wordt. Hij voelt waar het schort: Mensen blijven maar uitkijken naar iets nieuws, iemand die ze niet kennen, zodat ze het nieuwe dat onder hun neus gebeurt niet zien, niet (h)erkennen als zijnde van G-d. Hij roept het uit! Hij roept hen toe wie hij is en vanwaar hij is, in de hoop en het vertrouwen dat ooit mensen hun ogen opengaan.
Zouden wij die mensen kunnen zijn? Durven wij het zien, herkennen en erkennen?
Joh.4,43-54 (31/03/2025)
43 Na die twee dagen vertrok hij vandaar
[na de arrestatie van Johannes de doper, trok hij weg uit Judea, met een oponthoud in Samaria]
en ging naar Galilea,
44 hoewel hij zelf had betuigd
dat een profeet niet wordt geëerd in zijn eigen geboortestreek. [Mc.6,4]
45 Toen hij aankwam in Galilea
werd hij er toch verwelkomd,
want ze hadden alles gezien
wat hij in Jeruzalem op het [Paas]feest had gedaan
– ook zij waren op het feest.
46 Jezus kwam dus weer in Kana van Galilea,
waar hij het water tot wijn had gemaakt.
Er was een koninklijke beambte,
wiens zoon ziek lag in Kafarnaüm.
47 Toen hij hoorde dat Jezus uit Judea naar Galilea was gekomen,
ging hij naar hem toe [Kafarnaüm – Kana = ca. 26km]
en vroeg hem met aandrang naar zijn huis te komen
om zijn zoon te genezen die stervende was.
48 Jezus zei tegen hem:
“Jullie geloven alleen maar als jullie tekenen en wonderen zien!”
49 Maar de hofbeambte drong aan:
“Heer, kom toch, voor mijn kindje sterft!”
50 “Ga maar, zei Jezus, je zoon leeft.”
En de man vertrouwde het woord van Jezus
en ging naar huis.
51 Terwijl hij nog onderweg was,
kwamen knechten van hem tegemoet
en verkondigden: “Je kind leeft!”
52 Hij vroeg hen onmiddellijk naar het uur waarop de beterschap begon.
Ze zeiden: “Gisteren, op het zevende uur [= 1 u ’s middags]
werd hij vrij van de koorts.”
53 Nu (h)erkende de vader:
“Dat is het uur waarop Jezus zei: Je zoon leeft.”
En hijzelf en zijn hele huis kwamen tot vertrouwen.
54 Dit was het tweede teken dat Jezus daar weer deed,
toen hij van Judea naar Galilea kwam.
Het zou het overwegen waard zijn om in het eerste deel van dit Evangelie te onderzoeken hoe dat zit met dat al of niet verwelkomd worden van Jezus, zowel in Jeruzalem als in zijn geboortestreek Galilea. Met daarbij de altijd belangrijke vraag: en hoe staat het met míjn welkom heten van Jezus?
Maar we focussen op het tweede deel, waar iemand Jezus vraagt zijn zoon te genezen. Dat is niet zomaar een vanzelfsprekende vraag. De man was een koninklijke beambte, een hoge omes dus, die zich moest ‘verlagen’ om een gunst te vragen aan een doodgewoon iemand zonder status – erger nog: aan iemand van gecontesteerd allooi! Maar van die status trekt de man zich niets aan. Er is iets wat daar ver bovenuit gaat: zijn vaderschap. En het is die liefde en zorg die maakt dat zijn zoon weer opstaat.
Als wij nu eens, i.p.v. vanuit status, vanuit liefde en zorg met onze mede-mensen zouden omgaan, zou er dan niet meer heling en opstanding zijn onder allen die dat nodig hebben?
Joh.7,40-53 (5/04/2025)
40 Sommigen die deze woorden hoorden, zeiden:
“Hij is waarlijk de profeet!” [= de profeet die Mozes had aangekondigd]
41 Anderen zeiden:
“Hij is de Gezalfde!” [Christos / Messiah]
Maar nog anderen zeiden:
“De Gezalfde komt toch niet uit Galilea!?
42 Zegt de Schrift niet dat de Gezalfde zal komen
uit de nakomelingen van [koning] David
en uit Betlehem, het dorp waar David vandaan kwam?”
43 Zo ontstond er onenigheid onder het volk om hem.
44 Sommigen wilden hem grijpen,
maar niemand kon beslag leggen op hem.
45 Zo kwamen de gerechtsdienaars bij de hogepriesters en farizeeën
en die zeiden tegen hen:
“Waarom heb je hem niet meegebracht?”
46 De dienaars antwoordden:
“Nog nooit heeft een mens gesproken
zoals deze mens!”
47 De farizeeën antwoordden daarop:
“Jullie zijn toch ook niet aan het dwalen geraakt?!
48 Niet één van de oversten of van de farizeeën
heeft toch in hem vertrouwen gesteld?
49 Maar alleen die meute, die de wet niet kent
– vervloekt zijn ze!”
50 Nikodemus, één van hen,
die eerder al ’s nachts bij Jezus was gekomen,
zei hen:
51 “Onze wet veroordeelt toch geen mens
zonder hem eerst te hebben gehoord
en kennis te hebben van wat hij doet?”
52 Ze antwoordden hem:
“Jij komt toch ook niet uit Galilea?!
Zoek het maar op,
en je zult zien dat er uit Galilea geen profeet opstaat!”
53 Toen vertrok iedereen naar huis.
Jezus lijkt ‘on(be)grijpbaar’, en dat op alle niveaus van de samenleving.
Bij het gewone volk circuleren allerlei zinnige of onzinnige ideeën over wie hij zou kunnen zijn. Maar tot een werkelijke (h)erkenning, met alle consequenties die dat zou inhouden, komt het niet. Welke kant zou ík kiezen? Mét de consequenties?
De gerechtsdienaars – zeg maar: de politie, de uitvoerende macht – zien we in een lastige positie komen: enerzijds hebben ze de opdracht gekregen Jezus mee te nemen, maar anderzijds zijn ze meer ‘gehoorzaam’ aan het volk en aan wat ze feitelijk zagen bij Jezus. Dat levert bij hun bazen de forse uitspraak op: “die meute … vervloekt zijn ze,” wat waarschijnlijk reveleert hoe ze echt over hen denken. Welke kant zou ík kiezen? Mét de consequenties?
De religieus-politieke overheden discussiëren erover. Alhoewel, hoe eerlijk en overwogen is de discussie? Als Nikodemus nog maar één voorzichtige vraag stelt of het niet logisch zou zijn de persoon eerst eens uit te nodigen om zijn standpunten uit te leggen, wordt hij al de mond gesnoerd! Welke kant zou ík kiezen? Mét de consequenties?
Ik verbaas mij er steeds weer over hoe actueel het Evangelie toch is! Al deze reacties zijn zó herkenbaar vandaag! Ook de vraag is dezelfde: Welke kant zal ík kiezen? Mét de consequenties?
Joh 7, 40-53 (2/04/2022)
Sommigen die zijn woorden hoorden, zeiden: “Hij is waarlijk de profeet!” [= de profeet die Mozes had aangekondigd]
Anderen zeiden: “Hij is de Gezalfde!” [Christos / Messiah] Maar nog anderen zeiden:
“De Gezalfde komt toch niet uit Galilea!? Zegt de Schrift niet dat de Gezalfde zal komen
uit de nakomelingen van [koning] David en uit Betlehem, het dorp waar David vandaan kwam?”
Zo ontstond er onenigheid onder het volk om hem. Sommigen wilden hem grijpen, maar niemand kon beslag leggen op hem.
Zo kwamen de gerechtsdienaars bij de hogepriesters en farizeeën en die zeiden tegen hen:
“Waarom heb je hem niet meegebracht?” De dienaars antwoordden: “Nog nooit heeft een mens gesproken zoals deze mens!”
De farizeeën antwoordden daarop: “Jullie zijn toch ook niet aan het dwalen geraakt?!
Niet één van de oversten of van de farizeeën heeft toch in hem vertrouwen gesteld?
Maar alleen die meute, die de wet niet kent – vervloekt zijn ze!”
Nikodemus, één van hen, die eerder al ’s nachts bij Jezus was gekomen, zei hen:
“Onze wet veroordeelt toch geen mens zonder hem eerst te hebben gehoord en kennis te hebben van wat hij doet?”
Ze antwoordden hem: “Jij komt toch ook niet uit Galilea?! Zoek het maar op, en je zult zien dat er uit Galilea geen profeet opstaat!”
Toen vertrok iedereen naar huis.
Als reactie op Jezus’ woorden ontstaat er verdeeldheid in de menigte. Het gaat er heftig aan toe. Wanneer er in conflicten heftig gereageerd wordt – vol emoties of zelfs agressief – dan is dat altijd een signaal dat er meer meespeelt en dat los je niet op door tegen-agressie. De interventie van Nikodemus laat ons voelen dat je ook kan reageren op een ander niveau. Hij wijst met zijn tussenkomst een weg om je zelf het voordeel van de twijfel te gunnen. Hij werpt een dam op tegen de tirannie van Het Grote Gelijk. Een bescheiden dammetje weliswaar. Het heeft vooralsnog weinig effect en zal ook de afloop van het geheel niet kunnen verhinderen. Toch is deze tussenkomst van Nikodemus betekenisvol. Het kan ons op het spoor zetten van een open houding in onze conflicten en maatschappelijke verdeeldheid. Het biedt ons een strategie, nl. respectvol van mening mogen verschillen, door je niet bij voorbaat vast te klampen aan je eigen gelijk.
Joh.11,45-57 (9/04/2022)
Veel Joden die naar Maria waren gekomen [de zus van Lazarus [El-azar/God helpt], die Jezus uit de dood had opgewekt], en zagen wat Jezus had gedaan, gingen hun vertrouwen stellen in hem. Maar sommigen gingen naar de farizeeën en vertelden wat Jezus had gedaan.
De hogepriesters en farizeeën riepen de Raad [sanhedrin] bijeen: “Wat staat ons te doen?, want die man doet veel tekenen. Als wij hem zo laten begaan, zullen allen in hem vertrouwen gaan stellen, en dan komen de Romeinen en vegen onze tempel en ons volk weg.”
Maar één van hen, Kajafas, die toentertijd hogepriester was, zei tegen hen: “Jullie hebben er geen verstand van! Je bedenkt niet dat het in ons belang is dat er één mens sterft voor de gemeenschap en dat niet het hele volk ten onder gaat!” Maar hij zei dit niet uit zichzelf. Als hogepriester in ambt sprak hij de profetie uit dat Jezus zou sterven voor het volk. En niet voor het [Joodse] volk alleen, maar ook om de verstrooide kinderen van God bij één te verzamelen. Vanaf die dag beraadslaagden zij dus samen om hem te doden.
Jezus kon dus niet meer vrij rondwandelen onder de Joden, maar hij vertrok van daar naar de streek dicht bij de woestijn, naar een stad die Efraïm genoemd wordt, en hij verbleef daar met zijn leerlingen.
Het Paasfeest van de Joden was dichtbij en velen gingen vanuit het land op naar Jeruzalem om zich te reinigen. Ze zochten Jezus en op het tempelplein staande, zeiden ze onder elkaar: “Wat denk je, zou hij niet naar het feest komen?” De Hogepriesters en farizeeën hadden immers bevel gegeven dat als iemand wist waar hij was, men het moest melden opdat ze hem konden grijpen.
Interessant aan deze passage is te zien hoe de tweespalt over de figuur van Jezus van alle tijden is. Kon er een duidelijker ‘teken’ zijn dan de opwekking van Lazarus? En toch zijn er enerzijds die van daaruit beginnen te vertrouwen en anderzijds die het wantrouwen. Altijd – toen én nu – vraagt geloven een keuze, een sprong, anders zou geloven geen geloof zijn, maar een wiskundige zekerheid (wat een soort zekerheid is die maar op een heel beperkt deel van het leven slaat).
De farizeeën ‘kiezen’ dus voor het wantrouwen en het vasthouden aan het oude vertrouwde. Maar laten we hen niet te snel veroordelen! Zij staan met hun verantwoordelijkheid immers voor een zwaar dilemma: ze willen er zorg voor dragen dat er niet teveel onrust ontstaat onder het volk, om de bezettingsmacht van de Romeinen niet te verontrusten! Zij ontkennen ‘de tekenen’ niet, maar denken aan andere consequenties.
Hoe ver zou jíj gaan om verontrustende consequenties van een keuze uit de weg te gaan?hten dan op G-d. Mensen houden nu eenmaal graag de controle over de dingen, terwijl een leven in G-ds-dienst er net om gaat die controle los te laten en je leven in G-ds hand te laten. In díe Verbondenheid is alle Léven te vinden.