Verbonden Leven

Lc.1,67-80 (24/12/2024)

⁶⁷    Zijn vader Zacharias werd vervuld van heilige geest
       en sprak profetisch uit:
⁶⁸    “Gezegend de Heer, de God van Israël,
       want hij heeft daad-werkelijk omgezien naar zijn volk
       en het verlossing bereid.
⁶⁹    Hij heeft voor ons een bevrijdende kracht gewekt
       uit het huis van David, zijn Dienaar,
       70 zoals hij het van oudsher had gezegd
       bij monde van zijn heilige profeten:
⁷¹    Bevrijding van onze weerstrevers
       en uit de handen van al wie ons haten
⁷²    – en zo tederheid te tonen over onze vaders
       en indachtig te zijn zijn heilig verbond,
⁷³    de eed die hij aan Abraham had gezworen –
⁷⁴    zodat wij onbevreesd hem zouden dienen,
       gered uit de handen van onze weerstrevers,
⁷⁵    in heiligheid en integriteit voor zijn aangezicht,
       al de dagen van ons leven.

⁷⁶    En ook jij, jongetje,
       zult profeet van de Allerhoogste worden genoemd.
       Want je zult voor de Heer uitgaan
       om zijn wegen te bereiden;
⁷⁷    om zijn volk bekend te maken met zijn bevrijding
       in de vergeving van hun zonden,
⁷⁸    door de innige tederheid van onze God
       waarmee hij daad-werkelijk naar ons heeft omgezien
       – stralend licht uit den hoge,
⁷⁹    dat verschijnen zal
       aan al wie zitten in duisternis
       en schaduw van de dood –;
       en om onze voeten te richten
       op een weg van vrede.”

⁸⁰    Het jongetje groeide op
       en werd gesterkt in de geest.
       Hij verbleef op eenzame plaatsen
       tot de dag dat hij zich aan Israël bekend maakte.

Gisteren en vandaag, vlak voor Kerstdag, lezen we over de geboorte van Johannes de Voorloper, zoals hij in de oude spirituele traditie – en nóg bij de Orthodoxe Christenen – wordt genoemd. ‘t.T.Z. voorlopen doet hij nu nog niet, hij is zelf nog maar een baby. En toch ziet zijn vader in hem al een goddelijke belofte in vervulling gaan. Datgene waarnaar het Godsvolk zo heeft uitgezien, neemt een aanvang in dit kleine begin: een kind dat, hierin gestimuleerd en gesteund door zijn ouders, de eenzaamheid durft op te zoeken om daar als krachtige profeet uit op te staan en zo de Messias te midden onder de mensen te kunnen aanwijzen.
Mogen we dit ook in de tegenwoordige tijd schrijven? Zullen er vandaag ouders zijn die hun kinderen stimuleren om de diepte van een door de Geest gedreven leven te zoeken, om daarlangs voor onze tijd de Messias in ons midden aan te wijzen? Mogen we het hopen! En vooral, mogen wij hén, die ouders én die kinderen, tot voorbeeld zijn!