Verbonden Leven

Lc.19,28-40  (13/04/2025) 

²⁸    Hierna trok hij verder naar Jeruzalem.
²⁹    En het gebeurde, toen hij Betfage en Betanië naderde,
       bij de berg die ‘van olijven’ genoemd wordt,
       dat hij twee van zijn leerlingen uitzond.
³⁰    Hij zei: “Ga naar het dorp hier voor ons.
       Als je er binnengegaan bent,
       zul je een vastgebonden veulen vinden
       waarop nog niemand heeft gezeten.
       Maak het los en breng het.
³¹    En als iemand jullie vraagt:
       “Waarom maken jullie het los?”,
       moet je zeggen: “Omdat de heer het nodig heeft.”
³²    Die uitgezonden waren gingen nu weg
       en vonden het zoals hij hun gezegd had.
³³    Toen ze het veulen losmaakten,
       vroegen de heren ervan aan hen:
       “Wat maken jullie dat veulen los?”
³⁴    Ze zeiden nu: “De heer heeft het nodig.”
³⁵    En zij voerden het tot bij Jezus.
       Zij wierpen hun mantel over het veulen
       en hielpen Jezus erop zitten. [Zach.9,9]
³⁶    Terwijl hij verder trok,
       spreidden zij hun mantels over de weg.
³⁷    Toen hij bijna beneden de berg van olijven was,
       begon de menigte leerlingen
       met luide stem verheugd God te prijzen
       om alle machtige daden die zij hadden gezien.
³⁸    En ze riepen:
       “Gezegend de komende – de koning – in de naam van de heer.
       Vrede in de hemel, en grootsheid in den hoge!”
³⁹    Enige farizeeën uit de menigte zeiden hem:
       “Meester, wijs je leerlingen terecht!”
⁴⁰    Maar hij antwoordde hen:
       “Ik zeg jullie: als zij zwijgen,
       zullen de stenen schreeuwen.”

Vandaag roep ik heel enthousiast “Hosanna”. Nog geen half uur later schreeuw ik, samen met alle anderen, Jou aan het kruis. Hoe kan ik Jou zo volgen? Twijfel achtervolgt mij!
Het wordt me duidelijk dat jouw intocht niets te maken heeft met overwinning, met macht of aanzien, ook al had ik dat wel graag gewild. Dan kon ik meegenieten van jouw koninkrijk.
Maar Jij gaat Jeruzalem binnen op een ezel. Dat is jouw troon.
En ik? Hoe kan ik Jou zo volgen? Ik dacht aan een ander soort koning, aan een koninkrijk vol macht en glorie!
Maar ik merk dat zowel in de Hof van Olijven als voor het Sanhedrin jouw antwoord op een schreeuwende menigte vol afgunst, afwijzing en moordlust, telkens weer die stille liefdevolle overgave is.
En ik? Ik zou met alles wat ik in me heb terugvechten om te overleven, om mijn gelijk te krijgen. Hoe kan ik Jou zo volgen? Jubelend en juichend sta ik aan de kant mooie woorden te roepen, maar wat is daarvan te zien in mijn leven?
Ik wil je zo graag volgen, maar zal je wellicht net als Petrus veeleer verloochenen en toch … Neem me mee en wijs me de weg … de weg van zachtmoedigheid zodat ook ik de last van jouw kruis kan dragen, het leed van mijn medemensen.