Verbonden Leven

Lc.9,18-24 (22/06/2025)

¹⁸    Op zekere dag was Jezus aan het bidden
       op een eenzame plek.
       Zijn leerlingen waren bij hem
       en hij vroeg hun:
       “Wie zeggen de mensen dat ik ben?”
¹⁹    Zij antwoordden:
       “Johannes de doper, anderen Elia,
       en nog anderen dat een van de vroegere profeten
       is opgestaan.”
²⁰    “Maar jullie, vroeg Jezus, wie zeggen jullie dat ik ben?”
       Petrus antwoordde:
       “De gezalfde [christos / messiah] van God!”
²¹    Maar hij drukte hen met klem op het hart
       dit aan niemand te zeggen.
²²    “Eerst zal de mensenzoon veel moeten lijden
       en door de oudsten, hogepriesters en schriftgeleerden
       verworpen en gedood moeten worden
       en op de derde dag opgewekt zijn.”
²³    En tegen allen zei hij:
       “Als iemand van zin is achter mij aan te komen,
       moet hij volstrekt neen zeggen tegen zichzelf,
       elke dag zijn kruis [symbool van de ter dood veroordeelde] opnemen
       en mij volgen.
²⁴    Want wie zijn leven wil redden,
       zal het verliezen,
       maar wie zijn leven verliest omwille van mij,
       zal het redden.

In het Evangelie van vandaag stelt Jezus aan zijn leerlingen de vraag wie hij volgens hen is. Wat als Jezus mij die vraag zou stellen? Misschien zou ik antwoorden dat ik het niet weet, dat ik het nooit zal weten en blij ben dat het zo is. Het geeft mij ruimte en zorgt ervoor dat onverwachte, nieuwe aspecten van hem bij mij aan het licht kunnen komen. Het voert mij binnen in een wereld van niet weten, niet verbeelden, om een aanwezigheid en nabijheid te ervaren: een stille, onuitsprekelijke nabijheid waarbij woorden tekort schieten en er steeds meer verwantschap kan groeien zonder te grijpen of kost wat kost te willen begrijpen.
En als ik dan toch een concreet antwoord moet geven, zou ik Jezus als volgt willen benoemen: een fascinerend Mysterie, een geheimvolle nabijheid die mij oproept om zo ook voor anderen aanwezig/nabij te zijn.