Verbonden Leven

Lc.7,36-50 (18/09/2025)

³⁶    Iemand van de Farizeeën verzocht Jezus nu
       bij hem te komen eten.
       Toen hij bij het huis aankwam, ging hij aan tafel aanliggen.
³⁷    Maar kijk!
       Een vrouw die in de stad als zondares bekend stond,
       bemerkte dat Jezus in het huis van de Farizeeër was.
       Ze nam een albasten kruikje geurige balsem mee
³⁸    en ging wenend achter hem, bij zijn voeten staan.
       Haar tranen maakten zijn voeten nat
       en met haar hoofdhaar droogde ze die af.
       Ze kuste zijn voeten liefdevol
       en zalfde ze met de balsem.
³⁹    De Farizeeër die hem uitgenodigd had,
       zag dit en dacht bij zichzelf:
       ‘Als die man een profeet was, dan zou hij weten wie en wat voor iemand die vrouw is die hem aanraakt.
       Hij zou toch moeten weten dat ze een zondares is!’
⁴⁰    Jezus antwoordde hem door te zeggen:
       “Simon, ik wil je iets zeggen.” “Spreek, meester!”, zei hij.
⁴¹    “Een zekere geldschieter had twee schuldenaars.
       De ene was hem vijfhonderd daglonen schuldig,
       de andere vijftig.
⁴²    Omdat ze niets hadden om te betalen,
       schonk hij het hen beide uit genade.”
       “Zeg mij eens, wie van hen beide
       zal hem meest daadwerkelijke liefde tonen?”
⁴³    Simon antwoordde:
       “… Ik vermoed degene aan wie hij het meest
       geschonken heeft …?”
       Jezus zei: “Je oordeel is juist.”
⁴⁴    Zich nu omkerend naar de vrouw,
       ging hij verder tegen Simon:
       “Zie je deze vrouw?
       Ik ben in jouw huis binnengekomen,
       maar water om mijn voeten te verfrissen
       heb jij mij niet gegeven.
       Zij echter heeft met haar tranen mijn voeten nat gemaakt
       en ze met haar haren afgedroogd.
⁴⁵    Een kus heb jij mij niet gegeven,
       maar zij heeft sinds ik binnengekomen ben
       onophoudelijk mijn voeten liefdevol gekust.
⁴⁶    Mijn hoofd heb jij niet met olijfolie gezalfd,
       maar zij heeft mijn voeten gezalfd met geurige balsem.”
⁴⁷    “Om die genade zeg ik je:
       Haar vele zonden zijn haar vergeven.
       Bewijs daarvan is
       dat zij veel daadwerkelijke liefde heeft getoond.
       Wie weinig vergeven wordt,
       toont weinig daadwerkelijke liefde.”
⁴⁸    Nu zei Jezus tot de vrouw:
       “Je zonden zijn je vergeven.”
⁴⁹    De andere tafelgenoten begonnen onder elkaar te mompelen:
       “Wie is die man, dat hij zonden vergeeft?”
⁵⁰    Maar hij zei verder tot de vrouw:
       “Deze daad van innerlijk vertrouwen heeft je behoed.
       Ga heen tot vrede!”

Twee (!) verhalen van verregaande liefde.
Het eerste lijkt voor de hand te liggen, dat van de ‘zondares’. Zij lijkt veel liefde te tonen. Dat is ook zo, maar eigenlijk start de liefdesbeweging aan de andere kant! Zij doet dat en kan dat doen, omdat ze al veel liefde ontvangen heeft! G-d is de eerste die haar heeft liefgehad en haar grote barmhartigheid heeft betoond.
Het tweede is dat tussen Jezus en de farizeeër. Ook hier gaat het op dezelfde wijze: Jezus toont hem de verregaande liefde van G-d door op zijn uitnodiging in te gaan. Meer dan eens lezen we dat Jezus zich niet schuwt bij een farizeeër aan huis te gaan, ook al leggen ze hem regelmatig onder vuur en zullen ze hem finaal zelfs uit de weg ruimen. Zo groot is zijn liefde, ook voor hen!, dat hij ook bij hen op bezoek gaat. Maar welk antwoord geeft deze farizeeër daarop?
Twee verhalen, één conclusie: G-d bemint mij al, eerst en verregaand. Besef ik dat? En wat zal dan mijn antwoord zijn?