Verbonden Leven

Lc.9,51-56 (30/09/2025)

⁵¹    Nu gebeurde het,
       toen de dagen van zijn erkenning vervuld zouden worden,
       dat Jezus vastberaden
       zijn weg ging naar Jeruzalem.
⁵²    Hij zond boden voor zich uit.
       Die kwamen in een Samaritaans dorp
       om zijn komst voor te bereiden.
⁵³    Maar zij wilden hem niet ontvangen
       omdat zijn weg ging naar Jeruzalem.
⁵⁴    De leerlingen Jakobus en Johannes reageerden hierop:
       “Heer, wil je dat wij vuur van de hemel afroepen
       om op hen neer te komen en hen te verteren,
       zoals ook [de profeet] Elia gedaan heeft?” [2Kon.1,9-15]
⁵⁵    Maar Jezus keerde zich af
       en wees hen op strenge toon terecht:
       “Jullie beseffen niet welke geest in jullie leeft!
⁵⁶    De mensenzoon is niet gekomen
       om mensen verloren te doen gaan,
       maar om ze te behoeden.”
       En zij trokken naar een ander dorp.

Dit vers 51 (“Nu gebeurde het …”) is het centrale scharniervers van het Lucas-evangelie. Tot nu toe trok Jezus alleen op in de buitengebieden van Galilea; vanaf hier trekt hij op naar Jeruzalem, de hoofdstad, ook in religieuze zin.
Dat dat spannend zou worden, was van tevoren al duidelijk. Ook in Galilea was er weerstand tegen zijn optreden en vooral de religieuze gezagsdragers probeerden hem de mond te snoeren. Van Jeruzalem viel niets beters te verwachten, integendeel. (“Jeruzalem, dat uw profeten doodt …” Lc.13,34)
Maar het ‘moest’ dus. Als Jezus zijn boodschap wil volbrengen, dan moet dat ook in de hoofdstad en moet hij de confrontatie met de hoogste gezagsdragers aan! En hij zal dat op een heel eigen wijze doen – eigen aan zijn eigen boodschap: geweldloos, zijn vijand beminnend, zijn wang aanbiedend aan wie hem slaat, als een lam dat naar de slachtbank wordt geleid; maar wél … vastberaden … en de dagen van zijn erkenning tegemoet …