Verbonden Leven

Lc.15,1-10 (6/11/2025)

¹      Wie echter dichterbij kwamen om inderdaad te luisteren,
       waren allemaal ‘tollenaars en zondaars’ [uitschot in andermans ogen].
²      De farizeeën en schriftgeleerden morden daarover:
       “Die daar verwelkomt zondaars en eet met hen!”
³      Daarom vertelde Jezus [drie] gelijkenissen tegen hen:
⁴      “Wie onder jullie, die honderd schapen heeft
       en er één van verliest,
       laat niet de negenennegentig alleen achter
       en zoekt het verloren schaap,
       totdat hij het vindt?
⁵      En als hij het gevonden heeft,
       legt hij het op zijn schouders en is blij!:
⁶      Als hij thuiskomt
       roept hij zijn vrienden en buren samen:
       Wees blij samen met mij,
       want het schaap dat verloren was,
       heb ik gevonden!”
⁷      Ik zeg jullie:
       Zo zal er blijheid zijn in de hemel
       om één zondaar die zich toekeert [naar God en zijn mensen],
       meer dan om negenennegentig rechtvaardigen
       die geen toekeer nodig hebben.
⁸      “Of welke vrouw, die tien zilveren munten heeft
       en er één van verliest,
       zal niet een lamp aansteken, het huis vegen
       en zorgvuldig zoeken,
       totdat ze die vindt?
⁹      En als zij die gevonden heeft,
       roept ze haar vriendinnen en buurvrouwen samen:
       Wees blij, samen met mij,
       want de zilveren munt die verloren was,
       heb ik gevonden!”
¹⁰    Ik zeg jullie:
       Zo zal er blijheid ontstaan
       bij de engelen van God
       om één zondaar die zich toekeert.

In dit verhaal komen verschillende personages naar voren. In wie herken jij jezelf het meest? Of zie je ze misschien allemaal wel eens in je eigen leven voorbij komen?
Herken je de tollenaar of zondaar – het uitschot – die écht wil luisteren naar Jezus’ woorden en dicht bij hem wil zijn?
Of spreekt op dit moment eerder de farizeeër of Schriftgeleerde – de vrome gelovige die trouw de wet volgt? Misschien neem je, net als zij, soms wat afstand omdat het ongemakkelijk voelt dat Jezus zondaars verwelkomt en met hen eet?
Misschien herken je jezelf juist in de herder die op zoek gaat naar wie verloren is, of in de vrouw die haar vreugde niet voor zichzelf kan houden en ze wil delen met anderen?
Of lijk je het meest op Jezus zelf, die zich tussen het ‘uitschot’ begeeft en zijn leven met hen wil delen?
In wie je jezelf ook herkent, de grote vraag blijft: laten wij ons vinden? Durven we tot onszelf te komen en onze eigen verlorenheid onder ogen te zien? Vertrouwen wij ons toe aan G-d, die ieder van ons zoekt, opdat we vanuit die ervaring elkaar zouden zoeken en gemeenschap vormen?