Verbonden Leven

Mt.9,14-17 (5/07/2025)

¹⁴    Toen kwamen de leerlingen van Johannes naar Jezus
       en vroegen hem:
       “Waarom vasten wij en de farizeeën wél,
       maar vasten jouw leerlingen níet?”
¹⁵    Jezus antwoordde hen:
       “De vrienden van de bruidegom kunnen toch niet treuren
       zolang de bruidegom bij hen is?
       Maar er zullen dagen komen dat de bruidegom van hen is weggenomen.
       Dan zullen zij vasten.”
¹⁶    Niemand naait een lap van ongekrompen stof op een oud kledingstuk;
       anders trekt het nieuwe aan het oude en wordt de scheur erger.
¹⁷    En niemand doet nieuwe wijn in oude leren zakken;
       anders doet de wijn de zakken barsten
       en gaat de wijn verloren met de zakken.
       Nee. Nieuwe wijn hoort in nieuwe leren zakken.”

Het mopperen blijft aanhouden. Gisteren werd Jezus’ vriendschap en het feesten met tollenaars en zondaars in vraag gesteld. Nu klinkt de vraag over hun vastenpraktijk, die in de ogen van omstaanders nieuw lijkt. Het is van alle tijden: mensen zijn behoudsgezind, met als gevolg, dat ze vaak aarzelen om nieuwe dingen toe te laten. Iets nieuws beginnen roept immers vragen op. Nieuwe dingen toelaten wil zeggen oude loslaten en dat is niet evident. Het is een sprong wagen en vertrouwen dat het goed komt.
Jezus veroordeelt hier niet wat er gebeurt, of er nu gevast wordt of niet. Wel nodigt hij de leerlingen uit om niet krampachtig vast te houden aan wat was. Ga ten volle voor het ontluikende nieuwe en laat het oude los. Hij daagt ze uit om zich te openen voor het nieuwe. En waarschuwt hen dat een combinatie van oud en nieuw niet zal werken. Ze zullen samen ten onder gaan.
Ga ervoor! Er zal nog tijd genoeg zijn om te vasten als het lastiger wordt of als de inspirator uit het zicht verdwijnt.