Verbonden Leven

Mt.12,14-21 (19/07/2025)

¹⁴    De farizeeën gingen naar buiten
       en beraadslaagden hoe ze hem zouden kunnen ombrengen.
¹⁵    Maar Jezus besefte dit en ging van daar weg.
       Een grote menigte volgde hem en hij genas hen allen.
¹⁶    Hij verbood hen nadrukkelijk hem bekend te maken,
¹⁷    opdat vervuld zou worden wat gezegd werd door de profeet Jesaja:
¹⁸    “Zie mijn kind [pais: kind of dierbare dienaar],
       mijn uitgekozene, mijn geliefde,
       in wie mijn wezen vreugde vindt.
       Ik zal mijn geest op hem leggen
       en hij zal aan de volken het rechte verkondigen.
¹⁹    Hij zal niet twisten of schreeuwen,
       niemand zal zijn stem op straat horen;
²⁰    een geknakt riet zal hij niet breken
       en een smeulende vlaspit niet doven;
       totdat het rechte zegeviert door hem.
²¹    En op zijn naam zullen velen hopen.” [Jes.42,1-4]

Hier zien we hoe verschillend er gereageerd kan worden op lastige situaties.
De farizeeën – zij die beweren kenners van de Schrift te zijn – gaan overleggen hoe ze de andere partij kunnen ombrengen.
Jezus zelf gaat weg, omdat hij het conflict niet wil opzoeken. Hij verheft zijn stem niet om zijn eisen ingewilligd te krijgen. Hij ziet wel wie worstelt om zijn weg te vinden in de duisternis …
En de mensen – een grote menigte – beslissen om Jezus te volgen.
Het is aan deze volgers dat Jezus een prachtig wereldbeeld schetst. Wat een contrast met de heersers van deze wereld! Ik word er helemaal warm van. Ja op zo’n wereld durf ik te hopen in de Bijbelse betekenis. Hier en nu mag ik weten dat wat ons wordt toegezegd ook echt waar zal worden, nu reeds gebeurt en dat het te zien is. Tenminste als ik durft te kijken, en ik het niet afbreek of uitdoof nog voor het de ruimte gekregen heeft om te groeien.