Verbonden Leven

Mt.12,38-42 (21/07/2025)

³⁸    Sommige van de schriftgeleerden en farizeeën antwoordden hem toen:
       “Meester, wij willen van jou een teken zien!”
³⁹    Maar hij gaf hen van antwoord:
       “Een slechte en trouweloze generatie verlangt een teken!
       Maar het zal geen ander teken gegeven worden
       dan het teken van Jona, de profeet.
⁴⁰    Want zoals Jona
       in de buik van het zeemonster was,
       drie dagen en drie nachten, [Jona,2,1]
       zo zal de mensenzoon
       in het hart van de aarde zijn,
       drie dagen en drie nachten.
⁴¹    De Ninevieten zullen bij het oordeel opstaan,
       samen met deze generatie,
       en ze zullen haar veroordelen,
       want zij bekeerden zich door de prediking van Jona.
       Kijk! Hier is meer dan Jona!
⁴²    En de koningin van het zuiden zal bij het oordeel opstaan,
       samen met deze generatie,
       en zij zal haar veroordelen,
       want zij kwam van het einde van de aarde
       om de wijsheid van [koning] Salomo te horen.
       Kijk! Hier is meer dan Salomo!

Heel vroeg in de Christelijke traditie – met als aanzet dít stukje Evangelie – heeft men een parallel gezien tussen de profeet Jona, die drie dagen in de buik van de vis verzwolgen zat, en Jezus, die drie dagen in de duisternis van de dood verbleef. Beiden beleefden in die diepste duisternis een ommekeer van dood naar leven.
Op het ogenblik dat Jezus dit vertelt, moet het met Jezus nog gebeuren, maar het verhaal van Jona kennen ze! Ze zouden het dus als teken kúnnen zien. En dat is wat Jezus hen verwijt: ze vrágen een teken, eigenlijk hébben ze het al gekregen, maar ze willen het niet erkennen!
Hetzelfde zal gebeuren wanneer korte tijd later Matteüs zijn Evangelie schrijft en verwijst naar beide tekens – want Jezus ís ondertussen gestorven én verrezen. Zal men het ‘teken’ nu erkennen? In zijn tijd werd het net duidelijk dat velen Jezus níet erkenden.
Vandaag is dat opnieuw zo. Maar wat met mezelf?