Verbonden Leven

Vrijdag (31/10/2025)
Lc.14,1-6

¹ Het gebeurde eens
dat Jezus te gast was voor de maaltijd op sabbat
in het huis van een overste van de farizeeën
en zij hielden hem in de gaten.
² Kijk! Iemand met oedeem stond voor hem.
³ Jezus reageerde door aan de wetgeleerden en farizeeën te vragen:
“Is het geoorloofd op sabbat te genezen, of niet?”
⁴ Maar zij hielden zich stil.
Jezus nam de man bij de hand,
genas hem en liet hem gaan.
⁵ En tegen hen zei hij:
“Wie van jullie zal,
als je zoon of je os in een put valt,
hem niet onmiddellijk er uit trekken,
ook op de sabbat?”
⁶ Ze waren niet in staat
hier iets tegenin te brengen.

Weeral eens van alle tijden lijkt het te zijn dat mensen alle gevoel voor gewoon gezond verstand kwijt lijken te zijn, en dat gebeurt zowel in de religieuze sfeer als in de maatschappelijke. Iemand genezen kan niet, gastmalen houden blijkbaar wel (en wie moet die dan klaarmaken?). Geplogenheden navolgen moet, een individuele uitzondering maken kan niet, …
Voor Jezus is er niets wat de bevrijdende zorg voor mensen in de weg kan staan. Niets staat hoger dan de attentvolle aandacht voor de mens – want dat is juist G-ds waar-merk! (Kern van het ‘verhaal’ van het volk Gods is: “Ik heb het lijden van mijn volk gehóord!” Ex.3,6)
Nochtans wéten ze het. Bij de vergelijking met de zoon of de os begrijpen ze maar al te goed waar het over gaat. Maar wie durft op te staan en het ook zo te dóen?
Ik?