Verbonden Leven

Psalm van de maand: september

Psalm 116

Ik heb Jou lief, mijn God!
Jij hoort mijn smekende stem.
je neigt je oor naar mij;
ik roep Jou aan, elke dag.

Ik verstrik en verstik
in angst en pijn – doodsbenauwd.
Maar ik roep jouw Naam:
“Ach, God, red mijn leven!”

Genadig ben Jij en rechtvaardig,
Onze God vol erbarmen.
Je beschermt de eenvoudigen:
Ik was diep gezonken- Jij redt mij.

Keer dan terug, mijn ziel, naar zijn rust
- Ja, Hij heeft je hersteld.
Je ogen heeft Hij behoed voor tranen,
Je voeten voor het struikelen.

Ja, Jij redt mijn leven!
Nu mag ik wandelen
Weer voor jouw Gelaat
In het land van de levenden.

Ik vertrouw, daarom spreek ik,
Ook al ben ik erg terneer gedrukt.
In mijn verwarring, dacht ik:
Geen mens is te vertrouwen.”

Hoe kan ik ooit Jou vergoeden
Alle Genade die Jij mij geeft?
De heilsbeker zal ik heffen in jouw Naam,
Vervullen mijn geloften voor jouw volk.

Kostbaar is in jouw ogen
Het sterven van jou toegewijden.
Ach, God, ik ben jouw dienaar:
Jij lost al waar ik vast aan zit.

Jou zal ik brengen mijn dank,
Aanroepen jouw Naam,
En staande in jouw huis
Vervullen mijn geloften voor jouw mensen.

Gezongen door zuster Godeliph (St.-Trudoabdij) en Elke Poppe (pastorale eenheid Sint-Trudo-Assebroek), met citerbegeleiding

Psalm 116 – aanzet 

Alweer een Psalm van innige liefde.

Ik heb Jou lief, mijn God! (v.1)

Het valt me op dat de voorbije maanden deze innigheid wel vaker opduikt – of ben ik het voor wie deze uitdrukking ‘inniger’ gaat spreken?

Toch is het ook een lied dat spreekt van nood, en nog geen klein beetje.

Ik verstrik en verstik in angst en pijn – doodsbenauwd. (v.3)

Deze twee sámen – nood en innige liefde – vormen de wezenlijke kern van de hele Psalm, en het staat ook letterlijk in het midden van de Psalm:

Ik vertrouw, daarom spreek ik, ook al ben ik erg terneer gedrukt. (v.10)

Die zin heeft wel iets merkwaardigs – maar eigenlijk typisch ‘psalmisch’ (of hoe zeg je dat?). Spontaan zouden wij hetzelfde eerder in omgekeerde volgorde zeggen: Ik ben terneer gedrukt, daarom spreek ik (tot G-d), op zoek naar vertrouwen. Maar het is zeer betekenisvol dat de psalmist het hier in de volgorde zegt zoals het er staat: Voor de psalmist komt het vertrouwen éérst, hoe dan ook, in wat voor situatie ook. De Psalmist richt zich niet enkel tot G-d als hij in nood is, maar in álle situaties. Zijn liefde voor en vertrouwen in G-d zijn fundamenteel en primair.

Ik roep Jou aan, elke dag. (v.2)

En precies daarom kan hij – ook al is hij erg terneergedrukt – spreken over die liefde! Dát is het uitgangspunt.

Dit is het geloof van de psalmist – en van elke psalmbidder na hem, in wie datzelfde geloof mag groeien: G-ds liefde IS; mijn antwoord is een heel gemeende, zij het schuchtere wederliefde, die zich laat zien in een principieel vertrouwen; daarom mag ik mijn hele leven – alles wat daarin gebeurt of fout loopt – naar hem uitspreken; en dit uitspreken her-inner-t mij aan die wederzijdse liefde, die opnieuw in mij mag openbloeien.

Daarom kan de psalmist nu al – ook al zit hij nog volop in nood – zeggen:

Keer dan terug, mijn ziel, naar zijn rust – ja, hij heeft je hersteld. (v.7)

(En merk op dat dat laatste gezegd wordt in de voltooid tegenwoordige tijd!)

Hoezeer de Psalm ook een liefdeslied is tussen de psalmist en G-d, al even ‘psalmisch’ is het dat daarbij de medemens niet uit het oog wordt verloren. (Misschien kan dat net omdát de bidder in nood wéét heeft van de liefde en de redding, en dus er niet fataal in verzuipt?) Uiteindelijk zal zijn redding zich vertalen in ‘goed doen voor de mensen’.

… vervullen mijn geloften voor jouw mensen. (v.14&18).

Er zijn veel boeiende details in deze Psalm die deze gedachten accentueren of uitwerken, maar deze bekijken we samen op onze psalmdag – net zoals ook de meer persoonlijke beleving van deze Psalm.