Verbonden Leven

Lc.11,29-32 (13/10/2025)

²⁹    Toen er steeds meer mensen zich rondom hem bijeendrongen,
       zei Jezus:
       “Deze generatie is een slechte generatie.
       Ze verlangt een teken,
       maar er zal haar geen ander teken gegeven worden
       dan het teken van Jona, de profeet.
³⁰    Zoals Jona een teken was voor de bewoners van Nineve,
       zo zal ook de mensenzoon dat zijn voor deze generatie.
³¹    Bij het oordeel zal de koningin van het zuiden opstaan
       samen met deze generatie
       en zij zal haar veroordelen.
       Want zij kwam van de uiteinden van aarde
       om de wijsheid van [koning] Salomo te horen.
       Kijk dan toch! Hier is méér dan Salomo!
³²    Bij het oordeel zullen de bewoners van Nineve opstaan
       samen met deze generatie
       en zij zullen haar veroordelen.
       Want zij hebben zich bekeerd
       door de prediking van Jona.
       Kijk dan toch! Hier is méér dan Jona!”

Er is iets dubbelzinnigs aan de hand met die ‘tekens’. Enerzijds zegt Jezus zelf dat ze er wel degelijk zijn, anderzijds lijkt hij het de mensen te verwijten dat ze een teken willen. Wat is het probleem?
Het ziet ernaar uit dat Jezus hen verwijt dat ze een ánder teken willen dan deze die hen al gegeven zijn in de Schrift. En welk ‘ander’ zou dat dan zijn? Een dat hen beter uitkomt? Een dat meer in de aard van hun verwachting – of goesting – ligt?
Tekens, lijkt Jezus te zeggen, moet je niet verlángen, want dan loop je het risico de feiten eigenlijk alleen maar naar je hand te zetten. Tekens moet je leren zíen en ‘lezen’, d.i. ze juist leren interpreteren in het licht van deze – je eigen – tijd.
Waarachtige tekens roepen altijd op tot ‘bekering’. Maar al te graag kijken we er dus van weg!