Zoek
Zoektip
Zoektip:
tik vb. Mt. 1,21-12
tik een specifieke zoekterm in (vb. engel)
Mt.18,1-5.10.12-14 (12/08/2025)
1 Op dat ogenblik kwamen de leerlingen bij Jezus
en vroegen hem:
“Wie is eigenlijk de grootste in het koninkrijk der hemelen?”
2 Jezus riep een kindje bij zich,
zette het in hun midden
3 en zei: “Amen, ik zeg jullie:
Als je je niet omkeert
en wordt als de kindjes,
zul je het koninkrijk der hemelen zeker niet binnengaan.
4 Wie dus zichzelf zo gering maakt als dit kindje,
die is de grootste in het koninkrijk der hemelen,
5 en wie één zo’n kindje in zich opneemt in mijn naam,
neemt mij in zich op.”
10 Let op dat je niet één van deze kleinen minacht.
Want ik zeg jullie:
Hun engelen in de hemelen aanschouwen voortdurend
het Gelaat van mijn Vader in de hemelen.
12 Wat dunkt jullie?
Als iemand honderd schapen heeft
en één ervan is afgedwaald,
zal hij dan niet de negenennegentig op de bergen laten
en op zoek gaan naar het afgedwaalde?
13 En als hij het vindt
– amen, ik zeg jullie –
dan verblijdt hij zich over dan ene meer
dan over de negenennegentig die niet afdwaalden.
14 Zo is het de bedoeling van jullie Vader in de hemelen,
dat niet één van deze kleinen verloren gaat.
Hoe vertederend, hoe lieflijk … We horen dit Evangelie zo graag … vertellen, als een verhaaltje voor kinderen.
Want als we eerlijk zijn en kijken hoe we féitelijk leven, dan blijft er van dat ideaal om ‘als kleine kinderen’ te leven niet veel over. Het woord nederigheid of kleinheid moet maar vallen, en wij steigeren al! Laat staan ontvankelijkheid en afhankelijkheid! Hoeveel van onze dagen – ook vandaag – besteden wij niet aan ‘groter’ te worden?!
Jazeker, we hebben nog heel veel ‘ommekeer’ nodig om werkelijk in de levenshouding van Jezus te komen. En een van de moeilijkste ommekeren is onszelf weg te keren van ons eigen o zo grote ‘ego’ naar dat kleine levende wezentje dat we mógen zijn …