Verbonden Leven

Zondag (14/09/2025) – 24ste zondag door het Jaar – feest vd Kruisverheffing
Joh.3,13-17

¹³    Nooit is iemand opgeklommen naar de hemel
       als hij niet uit de hemel is neergedaald.
       Zo is de mensenzoon in de hemel.”
¹⁴    “Zoals Mozes in de woestijn
       de slang heeft omhoog geheven,
       zo moet de mensenzoon
       omhoog worden geheven [op het kruis],
¹⁵    opdat al wie vertrouwende ín hem is,
       niet verloren gaat,
       maar het volle leven heeft.
¹⁶    Want zó lief heeft God de wereld,
       dat hij zijn eniggeboren zoon heeft gegeven,
       opdat al wie vertrouwende ín hem is,
       niet verloren gaat,
       maar het volle leven heeft.
¹⁷    Want God heeft zijn zoon niet in de wereld gezonden
       om die wereld te vonnissen,
       maar opdat ze door hem zou worden bevrijd.

Het bijzondere gebeuren dat de centrale figuur van ons geloof aan een kruis is geslagen, heeft een jaarlijkse feestdag. Blijkbaar belangrijk genoeg om bij stil te staan!
Ook al is het kruis (net als de slang bij Mozes) – menselijk gezien – een teken van dood, als G-d erin aanwezig mag komen, wordt het omgevormd tot een teken van leven – ‘vol’ leven of ‘eeuwig’ leven.
G-d geeft ons dat volle leven. Hij wíl immers dat we Léven. En hij heeft daar alles voor over, zelfs zijn eigen zoon. Zo groot is zijn Liefde! En hij hoopt op een antwoord: dat wij hem zouden beminnen, zoals hij ons bemint; dat wij ons leven in zijn handen leggen, zoals hij zijn leven in onze handen heeft gelegd.
De belofte van ‘vol’ of ‘eeuwig’ leven krijgen wij, keer op keer, omdat hij een G-d is, “groot in liefde en trouw”.