Verbonden Leven

Mt.11,25-30 (4/10/2025)

²⁵    Ook in die tijd zei Jezus:
       “Ik prijs en dank je, vader, heer van hemel en aarde,
       dat je deze dingen verborgen hebt
       voor [eigenmachtige] bekwamen en verstandigen
       en ze onthuld hebt
       voor [onmachtige] onmondigen.
²⁶    Ja, vader, zo heb jij het goed bevonden voor jouw gelaat.
²⁷    Alles is mij door mijn vader toevertrouwd,
       en niemand weet wie de zoon is, behalve de vader,
       en niemand weet wie de vader is, behalve de zoon
       en aan wie de zoon het wil onthullen.
²⁸    Kom naar mij,
       allen die vermoeid bent en onder lasten gebukt,
       en ik zal je rust geven.
²⁹    Neem mijn juk op:
       laat mij je leermeester zijn
       – zachtaardig en deemoedig van hart,
       en je zult rust vinden in jezelf.
³⁰    Want mijn juk is teder
       en mijn last is licht.

Zonder juk gaat het blijkbaar niet in het leven. Maar het juk dat Jezus biedt is te dragen. “Mijn juk is teder en mijn last is licht”, zegt hij. Hoe komt het dat zijn juk teder en zijn last licht is? Het antwoord vinden we in het gebed dat hij uitspreekt: Hij dankt voor de intimiteit van Vader en Zoon, de intimiteit van het gekend worden ten diepste, van onvoorwaardelijke liefde. Vanuit de intimiteit met de Vader is elke last te dragen, omdat er dan perspectief is: de Ene draagt met je mee.
Dit alles is onthuld aan eenvoudigen, maar verborgen voor wijzen en verstandigen of anders gezegd: mensen die zichzelf wijs en verstandig vinden, maar daarmee op slot zijn gegaan voor verwondering, voor datgene wat er vanuit de andere kant op hen kan toekomen.
Het is openbaar gemaakt aan eenvoudige mensen, onbevangen en open voor wat op hen toekomt. Dit wil niet zeggen dat een eenvoudig mens een doetje is. Kijk maar naar Franciscus: Hij wist wat hij wilde, kende zijn roeping en hield daaraan vast en sprak.