Mt.21,23-27 (15/12/2025)
23 Jezus kwam in de tempel
en gaf er onderricht.
De hogepriesters en oudsten van het volk vroegen:
“Met welke bevoegdheid doe jij deze dingen,
en wie heeft jou deze bevoegdheid gegeven?”
24 Jezus antwoordde hen:
“Ik zal jullie ook een vraag stellen.
Als je mij daarop antwoordt,
kan ik jullie zeggen
met welke bevoegdheid ik deze dingen doe.
25 De doop van Johannes,
vanwaar was die,
van de hemel uit, of van de mensen uit?”
Zij overlegden nu onder elkaar:
“Als we zeggen ‘van de hemel uit’,
zal hij ons zeggen: waarom heb je hem dan niet geloofd?;
26 als we echter zeggen ‘van de mensen uit’,
zijn we bang voor het volk,
want zij houden Johannes voor een profeet.”
27 Ze gaven Jezus dus als antwoord:
“We weten het niet.”
Daarop zei Jezus ook tegen hen:
“Dan kan ik jullie ook niet zeggen
met welke bevoegdheid ik deze dingen doe.”
De ‘gezagsdragers’ vragen naar Jezus’ bevoegdheid. Die hebben ze niet zelf gegeven, en dus voelen ze zich gepasseerd. Gezag kan alleen van het ‘wettig gezag’ komen, vinden ze.
Maar ís dat zo? Het ‘wettig gezag’ doet dat graag geloven, en als ze de mogelijkheid hebben, dwingen ze dat ook af, omdat dat natuurlijk hun eigen positie versterkt. Maar het ziet er naar uit dat er altijd een ándere bron van gezag is geweest, waar sommige mensen – zoals Jezus – ook kunnen uit putten en van waaruit ze hun boodschap brengen.
Vandaag heten we dat: authenticiteit. Maar wat voor naam het ook krijgt, het gaat er telkens om dat er net níet naar zichzelf verwezen wordt, maar naar een Bron die dieper, groter, is dan zichzelf, maar waar men wel hecht mee in verbinding leeft.
Deze twee vormen van gezag hebben het nooit makkelijk met elkaar kunnen vinden. Spontaan voelen we echter wel het verschil, ook het verschil in belang van de twee. Durven wij uitkomen voor wat we (h)erkennen als écht gezag?
