Verbonden Leven

Lc.20,27-38 (6/11/2022)

Nu kwamen er naar Jezus enige van de sadduceeën, die [als religieuze stroming voor wie enkel de eerste vijf boeken van de Schrift bepalend waren] tegenspreken dat er een opstanding [uit de dood] bestaat. Ze vroegen hem: “Meester, Mozes heeft voor ons geschreven: Als iemands broer sterft en die had een vrouw maar bleef kinderloos, dan moet zijn broer diens vrouw huwen en nakomelingen verwekken voor zijn broer. [Deut.25,5-10]
Nu waren er zeven broers. De eerste huwde en stierf kinderloos. De tweede huwde haar, en de derde en zo lieten alle zeven geen kinderen na toen ze stierven. Het laatst stierf ook de vrouw. Die vrouw nu, bij de opstanding, van wie van hen wordt zij de vrouw, want alle zeven hebben haar toch als vrouw gehad?”
Jezus antwoordde hen: “De kinderen van deze tijd huwen en worden ten huwelijk gegeven, maar wie waardig geacht worden deel te hebben aan díe tijd van de opstanding uit de dood, huwen niet en worden niet ten huwelijk gegeven. Want ze kunnen ook niet meer sterven, want ze zijn aan engelen gelijk. Ze zijn kinderen van God nu ze kinderen van de opstanding zijn.
Dát de doden opgewekt worden, heeft ook Mozes aangeduid bij de [Godsontmoeting bij de brandende] braamstruik, wanneer hij God noemt: de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob. [Ex.3,6] God is toch geen God van doden, maar van levenden? Ja, voor hem leven allen!”

We ontmoeten ze iedere dag, Sadduceeën van vandaag, mensen die niet geloven dat er na de dood nog iets te beleven valt. Nochtans is de dood ontegensprekelijk verbonden met het leven. Als G-d ons uit Liefde tot leven gewekt heeft, dan is het ondenkbaar dat hij ons nadien in het niets zou laten vallen. Voor G-d zullen we altijd leven, eeuwig. Er ís dus leven na de dood, weliswaar geen voortzetting van het aardse leven. In de eeuwigheid bestaat er geen ‘nu’ en ‘later’. Leven in eeuwigheid is tijdloos leven IN zijn liefde. Het is leven van een andere categorie.
De dood hoort inderdaad ontegensprekelijk bij het leven, maar nog veel meer hoort het leven bij de dood. Laten wij voor het leven na de dood geen kopie maken van het leven hier, maar laat het leven hier op aarde een kopie zijn van het leven dat ons te wachten staat, een leven waar alles spreekt van de Liefde, van Ik-zal-er-zijn.

Lc.18,35-43 (14/11/2022)

Jezus naderde Jericho. Een blinde zat langs de weg te bedelen. Toen die de doortrekkende menigte hoorde, vroeg hij wat er aan de hand was. Ze zeiden hem dat Jezus van Nazareth voorbijkwam. Hij schreeuwde: “Jezus, zoon van David, ontferm je over mij!”
Degenen die voorop liepen legden hem het zwijgen op, maar hij schreeuwde nog luider: “Zoon van David, ontferm je over mij!”
Jezus bleef staan en beval dat hij bij hem gebracht zou worden. Toen hij naderbij gekomen was, stelde hij hem de vraag: “Wat wil je dat ik je doe?”
“Heer, dat ik weer kan zien!”
“Zie weer, zei Jezus, je vertrouwen heeft je behoed.”
En onmiddellijk kon hij weer zien en volgde Jezus, God lovend.
Iedereen die dit gezien had, loofde God.

Wat schreeuwt die blinde toch, tegen het gedruis van de menigte in? Wat schreeuwt die blinde toch, tegen de betweterij van de mee-lopers (ze noemen zichzelf voorop-lopers) in? Wat schreeuwt die blinde toch, tegen al honderden jaren van niet-horen van mensen aan de kant in?
Hij schreeuwt dat Jezus het hoort – hij schreeuwt dat Gód het hoort, want die ‘zoon van David’ is toch een Godsgezant?! En die blinde had gelijk! Inderdaad: G-d/Jezus hóórt – want hij luistert! (Ps.77,2)
G-d/Jezus hoort én blijft staan, tegen het gedruis van de menigte in, tegen de betweterij van de meelopers in, tegen de honderden jaren van niet-stilstaan bij mensen aan de kant in. Want vertrouwen krijgt antwoord bij G-d.
Als ik vandaag mijn wegen ga, aan welke kant zal ik staan? Aan de kant van de weg? Aan de kant van de meelopers? Aan de kant van de stilstaande luisteraar? Twee kansen op drie dat ik in de buurt van G-d/Jezus kom!

Lc. 21,1-4  (21/11/2022)

Jezus keek op [zittend in de voorhof van de tempel met zijn leerlingen] en zag de rijken hun gaven in de offerschaal werpen. Maar hij zag ook een arme weduwe die er twee kopermuntjes in wierp.
En hij zei: “Naar waarheid, ik zeg jullie: Die arme weduwe heeft het meest van allen erin geworpen, want zij wierpen iets uit hun overvloed bij de gaven, maar deze vrouw, vanuit haar tekort, wierp alles wat ze had erin: haar leven!”

Jezus is nog steeds in de tempel in Jeruzalem, het centrum van hun geloofsbeleving. Allerlei mensen komen er. De variatie is een afspiegeling van de maatschappij; ook hun wijze van geloofsbeleving. Omdat Jezus naar de binnenkant kijkt, ziet hij ook veel aan de buitenkant, en ziet hij het in zijn werkelijke betekenis.
Kopermunten zijn nooit de meest waardevolle. Maar de geldwaarde doet voor Jezus niet ter zake. Hoe is het gesteld met het hárt van de gever, dat is de vraag die Jezus zich stelt. Die vrouw geeft zichzelf aan G-d, “haar hele leven”.
Bij deze woorden knikken we nu wellicht en denken: “Jaja, mooi zo, dat is de houding waar het om gaat.”
O.k., het klopt wellicht. Dus hoefde al deze uitleg niet. We moeten het nu alleen nog doen …

Lc. 5,17-26(5/12/2022)

Eens was Jezus aan het onderrichten. Er waren farizeeën en wetsleraren gekomen uit alle dorpen van Galilea en Judea en uit Jeruzalem. En de geestkracht tot heling was in hem. Kijk! Er waren enkele mannen die op een draagbaar iemand droegen die verlamd was. Ze probeerden hem binnen te dragen en onder zijn aandacht te brengen. Maar door de menigte vonden ze geen doorgang om hem binnen te dragen. Daarom gingen zij het dak op en lieten hem op de draagbaar neer, door de daktegels heen, vlak voor Jezus.
Bij het zien van hun vertrouwen, zegt hij tegen hem: “Je zonden zijn je vergeven.”
De schriftgeleerden en farizeeën begonnen onderling te discussiëren: “Wie is hij wel, dat hij zo godslasterlijk spreekt? Wie kan zonden vergeven behalve God alleen?”
Maar Jezus onderkende hun redeneringen en vroeg hun: “Wat redeneer je daar in je hart? Wat is makkelijker te zeggen: ‘je zonden zijn je vergeven’ of ‘sta op en loop’? Welnu, zodat jullie zouden weten dat de mensenzoon volmacht heeft op aarde zonden te vergeven, ik zeg je – zei hij nu tegen de verlamde: Sta op, neem je draagbaar en ga naar huis.” En onmiddellijk stond hij voor aller ogen op, hij nam op waar hij eerst op neerlag, vertrok naar huis en verheerlijkte God.
Ontzetting beving allen en zij verheerlijkten God. Zij werden vervuld van vrees: “Vandaag hebben wij onverwachtbare dingen [paradoxen] gezien!”

Het is een bont allegaartje daar in en rond het huis – farizeeën, wetsleraren, mannen en vrouwen, zieken en gezonden, dragers en hij die gedragen wordt, jij en ik (?). Met z’n allen verzamelen ze zich rond Jezus.
Er staat iets te gebeuren! De vastberadenheid van enkele mannen zorgt voor een leven-veranderende scène. Ze mengen zich in de menigte. Een zee van mensen houdt hen niet tegen. Ze laten zich geen halt toeroepen, door niets of niemand, en vol vertrouwen gaan ze tot het uiterste. De liefde voor en betrokkenheid op hun vriend maakt hen creatief.
En Jezus ziet. Hij ziet hun vertrouwen dat zich uit in daden die spreken van volhardende liefde. Dat raakt Jezus.
Wat gebeurt hier? Dragen en je laten dragen. Dat is wat wij, voor elkaar kúnnen doen: vol vertrouwen elkaar dragen en je laten dragen … ook in geloof! Dan zijn er onverwachtse, ongeziene, paradoxale levengevende dingen te zien.

Lc.6,36-38 (6/03/2023)

Word mede-lijdend zoals ook jullie Vader mede-lijdend is.
Oordeel niet en je zult niet geoordeeld worden.
Veroordeel niet en je zult niet veroordeeld worden.
Spreek vrij en je zult vrijgesproken worden.
Geef en er zal je gegeven worden.
Een goeie maat zullen ze je in de schoot werpen,
geschud, aangestampt en overlopend.
Want met de maat waarmee jullie meten,
zul je ook gemeten worden.”

Worden als G-d (G-d-achtig leven) vertrekt bij een leven in de stroom van zijn liefde. Daar in G-ds liefde is er geen behoefte om je met anderen te vergelijken, ieder mens wordt er graag gezien zoals hij is. G-ds liefde ervaren als je thuishaven geeft je de ruimte om in alle vrijheid te spreken zonder te oordelen of te veroordelen. Probeer het maar uit: anderen in alle vrijheid, met respect en zonder enig oordeel tegemoet gaan, zal ertoe leiden dat ook jij door hen zo benaderd wordt.
Het is G-d die ons een overvolle, aangestampte maat van zijn erbarmen aanbiedt en die stroom van mede-lijden door je heen laten stromen, doet je Léven en Léven geven naar zijn maat.

Lc.1,26-38 (25/03/2023)

In de zesde maand [van de zwangerschap van Elisabeth, de toekomstige moeder van Johannes de doper], werd de boodschapper [engel] Gabriël vanwege God uitgezonden naar een stad in Galilea, Nazaret genaamd, naar een jonge vrouw die verloofd [in ondertrouw] was met een man die Jozef heette, uit het huis van [die afstamde van koning] David. De naam van die jonge vrouw was Maria.
De engel kwam bij haar binnen en zei: “Vrede zij met jou, begenadigde. De Heer weze met jou! Gezegend ben jij onder de vrouwen.” Zij echter was erg in de war van deze woorden en vroeg zich af wat deze begroeting moest betekenen.
De boodschapper zei tegen haar: “Wees niet bang, Maria, jij hebt genade gevonden bij God. Kijk! Je zult zwanger worden en een zoon baren en je zult hem de naam ‘Jezus’ [God redt] geven. Hij zal groot zijn en zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God de Heer zal aan hem geven de troon van zijn vader David. Hij zal koning zijn over het huis van Jakob [Israël] tot in eeuwigheid en aan zijn koningschap zal geen grens zijn.”
Nu zei Maria tegen de boodschapper: “Hoe zal dat gebeuren, aangezien ik geen omgang met een man heb?” De boodschapper antwoordde haar: “Heilige geest zal over jou komen, de geestkracht van de Allerhoogste zal je omhullen. Daarom ook zal wie uit jou geboren wordt heilig genoemd worden, zoon van God. Kijk! Elisabeth, je bloedverwante, ook zij heeft in haar ouderdom een zoon ontvangen. Ze is in haar zesde maand, hoewel ze onvruchtbaar werd genoemd. Want bij God is geen woord krachteloos.”
Nu zei Maria: “Ziehier de dienares van de Heer. Moge met mij gebeuren naar jouw woord.” En de boodschapper ging van haar weg.

“Vrede zij met jou.” Met deze woorden komt Gabriël binnen bij Maria. Het is G-d die contact zoekt. Als je erop ingaat, verandert heel je leven. Kijk maar naar de impact die het heeft op Maria. Haar leven wordt overhoop gehaald: Schrik, verwarring, eerbied, onzekerheid, en ten slotte overgave. Binnen een minuut komen al deze emoties bij haar op.
“Vrede zij met jou.” Door die hemelse groet ontstaat een daadwerkelijke verbondenheid met G-d. Maria is bereid het toe te laten. Haar leven begint te stralen en komt tot vervulling. Wanneer de hemel raakt aan de aarde verwacht je vonken, kortsluiting of inslagen, maar het verrassende zit in het alledaagse, onbekende en nederige: een stad, een huis, een meisje en een man, een zwangerschap en een veel voorkomende jongensnaam. Dat is allemaal niet speciaal. Het is in het gewone, alledaagse dat G-d naar ons toekomt en zichzelf geeft. In het trouwe en dienstbare komt hij in de wereld. Kijk dus niet aan het gewone voorbij, zodat je zijn groet niet mist. G-d zoekt immers contact met elke mens!