Zoek
Zoektip
Zoektip:
tik vb. Mt. 1,21-12
tik een specifieke zoekterm in (vb. engel)
Joh.6,60-69 (24/4/2021)
In die tijd zeiden velen van zijn leerlingen: 'Deze taal stuit iemand tegen de borst. Wie is nog in staat naar Hem te luisteren?' Maar Jezus die uit zichzelf wist dat zijn leerlingen daarover morden, vroeg hen: 'Neemt gij daar aanstoot aan? Als gij dan de Mensenzoon ziet opstijgen naar waar Hij vroeger was...? Het is de geest die levend maakt, het vlees is van geen nut. De woorden die Ik tot u gesproken heb zijn geest en leven. Maar er zijn er onder u die geen geloof hebben.'
Jezus wist inderdaad van het begin af aan wie het waren die niet geloofden en wie Hem zou overleveren. Hij voegde er aan toe: 'Daarom heb Ik u gezegd dat niemand tot Mij kan komen als het hem niet door de Vader gegeven is.' Tengevolge hiervan trokken velen van zijn leerlingen zich terug en verlieten zijn gezelschap. Waarop Jezus aan de twaalf vroeg: 'Wilt ook gij soms weggaan?' Simon Petrus antwoordde Hem: 'Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven en wij geloven en weten dat Gij de heilige Gods zijt.'
Jezus’ leerlingen ergeren zich! Het is dan ook niet evident wat hij zegt en vraagt. Er zal een fundamentele keuze gemaakt moeten worden: reageren als een ‘eisende, veroordelende en overheersende’ mens of, in zijn geest, reageren als een ‘dankbare, zich-gevende en dienstbare’ mens. Geloof wordt immers pas écht leven-gevend als het je van binnenuit verandert, door het eten van het brood. Jezus zegt het heel duidelijk: neen, ik ‘geef’ geen brood, maar ik ‘bén’ het brood dat gegeten moet worden. Omdat bij hem alleen maar waarheid – die leven is – te vinden is in het geven van jezelf, daarom ergeren zij zich. Daarom ook vertrekt de een na de ander. Gelukkig zijn er ook enkelen gebleven en kozen zij bewust voor die fundamentele verandering van leven. Dank zij hen gaat zijn verhaal door, ook nu nog. En wil het blijven door gaan, dan zullen ook wij een eerlijk antwoord moeten geven op diezelfde fundamentele vraag: “Wil ook jij weggaan?”
Joh. 8,31-42 (6/04/2022)
Toen Zei Jezus tegen de Joden die in hem hun vertrouwen gingen stellen: “Als jullie verblijven in mijn woord, zijn jullie waarachtig leerling van mij en zul je waarachtig kennen. En waarachtigheid zal je vrij maken.”
Ze antwoordden hem: “Wij zijn nakomelingen van Abraham en nooit iemands onderhorige geweest. [wbt geloof] Hoe kun je dan zeggen dat we vrij zullen worden?”
Jezus antwoordde hun: “Amen, amen, ik zeg jullie: Ieder die zonde doet [zich verwijdert van God en mens], is een slaaf van de zonde. De slaaf blijft niet voor altijd in het huis; de zoon blijft voor altijd. Als dus de zoon jullie heeft vrijgemaakt, dan pas zul je werkelijk vrij zijn. Ik weet dat jullie nakomelingen van Abraham zijn. En toch tracht je mij te doden omdat mijn woord geen ruimte vindt in jullie. Ik spreek uit wat ik heb gezien bij mijn Vader; zo doen ook jullie wat je gezien hebt bij jullie vaders.”
Ze antwoordden hem: “Onze vader is Abraham!” Maar Jezus zei hun: “Als je kinderen van Abraham bent, doe dan de werken die Abraham deed. Maar jullie trachten mij te doden – mij, een mens die tegen jullie waarheid spreekt, die ik van God heb gehoord – zoiets doet Abraham niet. Jullie doen de werken van jullie vaders.”
Nu zeiden ze hem: “Wij zijn geen bastaardkinderen! Wij hebben één Vader: God!”
Jezus zei daarop tegen hen: “Als God jullie Vader was, zou je mij daad-werkelijk liefhebben. Ik ben immers van God uitgegaan, toen ik kwam. Ik ben niet uit eigen naam gekomen, maar hij heeft mij gezonden.”
Johannes laat Jezus nogal diepzinnige discussies voeren met ‘de Joden’: de Joodse religieuze overheden die láter (hij schrijft pas rond het jaar 100) polemiek voerden tegen het opkomende Christendom. Niet altijd makkelijk, wel rijk!
Hier gaat het (o.a.) om waarachtigheid en vrijheid.
Wie leeft in allerlei gekronkel en illusies, kan van zichzelf vinden – zál van zichzelf vinden – dat hij ‘vrij is om te doen wat hij wil’, maar eigenlijk leeft hij in een (op)gesloten wereldje, zelf gecreëerd en dus erg beperkt en vooral zwaar te bewaken.
Leven in waarachtigheid, je eigen gekronkel en illusies durven doorprikken en loslaten, kan dan wel op het eerste moment onprettig zijn – zál onprettig zijn, maar maakt wel vrij om de wereld nieuw en ruim te zien en te beleven.
Deze vrijheid biedt Jezus ons aan. O heerlijke paradox: verbondenheid met hem, maakt los! Net omdat hijzelf weg, waarheid en leven is hóeven illusies niet: G-d, en Jezus in zijn één-ig spoor, kijkt naar de mens zoals die werkelijk is en bedoeld is ‘van in den beginne’. In dat woord gaan leven, zal ons waarachtig vrij maken!
In die tijd trok Jezus rond in Galilea, want hij wilde dat niet in Judea doen omdat de Joden erop uit waren hem te doden. Het liep tegen een van de Joodse feesten, het Loofhuttenfeest.
Toen zijn broeders naar het feest waren gegaan vertrok hij ook, niet openlijk maar onopvallend.
Enkele Jeruzalemmers zeiden: 'Is dit niet de man die ze zoeken te doden? En zie nu eens, hij staat in het openbaar te preken en men zegt hem niets!
Zou de overheid nu werkelijk erkend hebben dat hij de messias is? Maar van deze man weten wij waar hij vandaan is; wanneer echter de messias komt weet geen mens waar hij vandaan komt.'
Terwijl Jezus in de tempel leerde riep hij met luide stem: 'Gij kent mij en gij weet waar ik vandaan ben; toch ben ik niet uit mijzelf gekomen maar hij die mij gezonden heeft is waarachtig;
hem kent gij niet. Ik ken hem omdat ik uit hem ben en hij mij heeft gezonden.' Ze wilden zich van hem meester maken, maar niemand sloeg de hand aan hem want zijn uur was nog niet gekomen.
Het is een beetje onduidelijk in dit stuk tekst of het nu in de openbaarheid zich afspeelt, of net niet. In Galilea of Jeruzalem?
Ik denk dat deze onduidelijkheid weerspiegelt welke andere – meer fundamentele – onduidelijkheid hier aan de orde is.
Het speelt ergens tussen ‘weten’ (weten vanwaar, weten hoe het eruit ziet) en ‘niet-weten’, tussen ‘uit mezelf’ (in eigen naam, eigenmachtig) en ‘niet uit mijzelf’.
Dat de Messias ‘niet uit zichzelf’ zou komen, maar van Godswege gezonden wordt, was natuurlijk voor iedereen evident. Maar dat hij dit ook zou doen via iemand die ze wél (menen te) kennen,
van wie ze weten waar hij (maar) vandaan komt, dát was blijkbaar voor de Joodse religieuze leiders van die tijd moeilijk te accepteren.
Maar zou ik beter doen?
In deze tijd van erg beperkte bewegingsruimte mogen en kunnen we het niet ver gaan zoeken. Maar misschien brengt iemand uit mijn onmiddellijke omgeving mij vandaag wel iets van heil!
Of zal ik dat niet zien, niet accepteren, omdat ik weet ‘waar het vandaan komt’?
Joh.2,13-25 (3/03/2024)
13 Pesach, het Joodse Paasfeest, was nabij
en Jezus ging op naar Jeruzalem.
14 Op het tempelplein trof hij
de verkopers van runderen, schapen en duiven aan
en ook de geldwisselaars.
15 Hij maakte van touwen een zweep
en dreef allen de tempel uit,
met hun schapen en runderen.
De tafels van de geldwisselaars wierp hij om
en hun munten rolden over de grond.
16 Tegen de duivenverkopers zei hij:
“Doe dat weg van hier!
Maak van het huis van mijn Vader
geen marktplaats!”
17 Zijn leerlingen her-innerden zich
dat er geschreven staat:
De ijver voor jouw huis heeft mij verteerd. [Ps.69,10]
18 Enigen uit de omstaanders ondervroegen hem nu:
“Welk teken kun jij ons tonen
dat je zoiets mag doen?”
19 Jezus antwoordde hen:
“Verwoest het binnenste van deze tempel
en in drie dagen zal ik het doen verrijzen.”
20 Zij zeiden nu:
“Zesenveertig jaar is er aan deze tempel gebouwd
en jij zult hem in drie dagen doen verrijzen?”
21 Maar hij sprak over het binnenste van de tempel
dat zijn lichaam was.
22 Toen hij later uit de doden verrezen was,
her-innerden zijn leerlingen zich
dat hij dit gezegd had,
en zij vertrouwden op de Schrift
en op het woord dat Jezus had gesproken.
23 Toen hij in Jeruzalem was tijdens het Pesach-feest,
kregen velen vertrouwen in zijn naam
bij het zien van de tekens die hij telkens stelde.
24 Maar Jezus zelf vertrouwde zich niet toe aan hen,
omdat hij inzicht had in de mens.
25 Het was niet nodig dat iemand hem daarover betuigde,
want hij wist zelf wat er in de mens is.
Aan kinderen – én volwassenen – werd – én wordt – vaak een eerder brave en ‘zoete’ Jezus voorgespiegeld. Maar er zijn toch wel passages in het Evangelie die een andere Jezus laten zien. Dit is een van de duidelijkste. En heimelijk verkneukelen wij er ons in hoe hij die sjacheraars en onwaardige tempelbetreders er van langs geeft.
Maar wat als Jezus nu eens míjn tempel zou binnenkomen, mijn eigen heiligdommetje, mijn eigen leventje dat ik zorgvuldig bewaak en opprop met eigengemaakte godjes en waar ik anderen alleen in binnenlaat als ze mij iets opleveren, …? Zou hij dan ook niet woest worden – uit verdriet – en terecht mij de mantel uitvegen, én mij dát heiligdommetje uit vegen?
Het zou hard aankomen – laten we dat maar toegeven. Maar dát heiligdommetje uit geveegd worden, zou wel betekenen dat wij het éigenlijke heiligdom – het ‘lichaam van Jezus’; de éigenlijke ‘kerk’ dus – zouden bínnen gaan …
Joh. 7,40-53 (28/3/2020)
Bij het horen van Jezus’ woorden zeiden sommigen van het volk: 'Dit is inderdaad de profeet.' Anderen zeiden: 'Het is de messias.' Weer anderen wierpen op: 'Komt de messias soms uit Galilea?
Heeft de Schrift niet gezegd dat de messias zal komen uit het geslacht van David en uit Betlehem, het dorp waar David woonde?' Zo ontstond er dus om hem verdeeldheid onder het volk.
Sommigen hunner wilden hem gevangen nemen, maar niemand sloeg de hand aan hem.
Toen dan ook de dienaars bij de hogepriesters en Farizeeën terugkwamen vroegen dezen hun: 'Waarom hebt gij hem niet meegebracht?' De dienaars antwoordden: 'Nooit heeft iemand zo gesproken als die man.
'Waarop de Farizeeën zeiden: 'Hebt gij u soms ook laten bedriegen? Heeft dan een van de overheden of van de Farizeeën in hem geloofd? Dat volk, ja, dat de wet niet kent: vervloekt zijn ze!'
Maar een uit hun kring, Nikodemus, die vroeger bij Jezus gekomen was, merkte op: 'Veroordeelt onze wet iemand zonder hem eerst te horen en te vernemen wat hij doet?' Zij gaven hem ten antwoord:
'Zijt gij soms ook uit Galilea? Zoek maar na en gij zult zien dat de profeet niet uit Galilea opstaat.'
Dat ze (we?) moeite hadden om Jezus als de Messias te zien omdat ze teveel er van uit gingen dat ze het zelf al wisten hoe het moest, dat hadden we gisteren al.
Vandaag gaat het nog een stap verder: Omdat ze (we?) hun gedacht al gevormd hebben (of dat toch denken), laten ze ook geen enkele vraag of toets meer toe.
Dat dat niets meer te maken heeft met een redelijk oordeel, maar voortkomt uit verstoktheid, wordt duidelijk als ze zelfs iemand die alleen maar verwijst naar hun eigen referentiepunt (de Thora) de mond snoeren!
(Je hoeft niet veel moeite te doen om daar gelijkaardige toepassingen van te zien in onze maatschappij, ook vandaag (ook bij onszelf!).)
Terwijl het toch duidelijk is dat er ‘iets van hem uitgaat’!
Herinner je jou dat? Ook ik, ook jij, ben(t) gefascineerd geraakt door die merkwaardige figuur van Jezus. Ga maar na doorheen je leven!
Waardoor zal ik mij dan verder laten leiden? Door wat ‘men zegt’, door angst voor weerstand, of … door wat mijn geboeide hart mij ingeeft?
Joh 5, 31-47 (31/03/2022)
“Als ik getuig over mezelf, heeft mijn getuigenis geen waarde. Maar er is iemand anders die over mij getuigt en ik weet dat zijn getuigenis over mij waar is. Jullie hebben gezanten gezonden naar Johannes en hij heeft naar waarheid getuigd. Zelf heb ik het getuigenis van een mens niet nodig, maar ik zeg dit tot jullie vrijmaking. Hij was de lamp, brandend en schijnend, maar jullie hebben je maar een uur in zijn licht willen verheugen.
Maar ik heb een getuigenis dat groter is dan dat van Johannes: de werken die de Vader aan mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat ik doe getuigt over mij dat de Vader mij gezonden heeft.
En de Vader die mij gezonden heeft, heeft zelf over mij getuigd. Jullie hebben zijn stem nooit gehoord, noch heb je zijn beeltenis gezien en zijn woord heb je niet in je opgenomen, omdat je geen vertrouwen stelt in wie hij gezonden heeft.
Jullie onderzoeken de Schriften omdat je meent daarin het volle leven te vinden. Maar zij getuigen juist over mij! En toch wil je niet naar mij komen om leven te vinden.
Ik neem geen eer van mensen aan, maar ik weet dat jullie de liefde voor God niet in jullie hebben. Ik ben gekomen in de naam van mijn Vader en je neemt mij niet aan; en als een ander komt in zijn eigen naam, neem je hem wel aan! Hoe kunnen jullie leven in vertrouwen als je wel eer van elkaar aanneemt, maar niet de eer van de enige God zoekt?
Denk niet dat ik jullie zal aanklagen bij de Vader. Degene die jullie zal aanklagen, is Mozes, op wie je je hoop had gevestigd. Want als jullie écht in Mozes je vertrouwen hadden gesteld, zou je ook je vertrouwen stellen in mij, want hij heeft over mij geschreven! Maar als je geen vertrouwen stelt in zijn geschriften, hoe zul je dan vertrouwen stellen in mijn woorden?”
Het cirkelen rond dat Jezus-geheim gaat ook vandaag verder. Een bijkomende vraag is: wie (of wat) getuigt van Jezus? Johannes geeft alvast enkele mogelijke getuigenissen: Johannes de Doper, de Schriften (Mozes en de profeten), en – bovenal – ‘de werken’, dat is wat Jezus doet, hoe hij leeft en met mensen omgaat, hoe hij de Liefde daad-werkelijk vorm geeft.
Wat zien we Jezus vandaag doen? Mensen aanspreken, relaties mogelijk maken (net daar waar deze verbroken waren); mensen helen, m.a.w. de verbindingen herstellen met zichzelf, met de omgeving en met G-d. Dit alles doet hij steeds in verbondenheid met zijn levensbron (deze verbinding zuiver houden is een werk op zich), door de stilte op te zoeken en zo kracht op te doen.
Aan jou om elke dag opnieuw, je keuze als Christen wáár te maken! Beleef je geloof daad-werkelijk en stel vertrouwen in zijn Woord!