Verbonden Leven

Mt.11,25-30 (5/07/2020)

 In die tijd nam Jezus het woord: ‘Ik dank Je, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Jij dit verborgen hebt
voor wijzen en verstandigen en het onthuld hebt aan eenvoudigen. Ja, Vader, zo heb Jij het goedgevonden.
Alles is Mij door mijn Vader in handen gegeven. Niemand kent de Zoon behalve de Vader, en niemand kent de Vader behalve de Zoon,
en ieder aan wie de Zoon Hem heeft willen onthullen. Kom allen naar Mij toe die afgemat en belast zijn, en ik zal je rust geven.
Neem mijn juk op en kom bij Mij in de leer, omdat Ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en je zult rust vinden voor je ziel.
Want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’

Er is iets wat Jezus ter sprake wil brengen. Maar hoe spreek je over dat wat verborgen zal blijven voor alle menselijke wijsheid?
Over datgene dat door ons verstand nooit blootgelegd kan worden? Over dat wat wij met al onze wetenschappelijke kennis nooit zullen kunnen ontrafelen?
In alle éénvoud! Niet met grootse wetenschappelijke woorden, maar door in alle éénvoud verbonden te leven.
Schroomvol mag ik aanhoren hoe Jezus in alle intimiteit hierover spreekt, hoe Hij ons op het spoor probeert te brengen van het mysterie van G-d’s Liefde.
Hij getuigt van zijn relatie met de Vader, een relatie die ver gaat en diep reikt zodat ze elkaar tot in het meest wezenlijke leren kennen.
Hij koos bewust voor die allesverterende liefde en heeft zo zijn hele wezen verbonden met G-d.
In die relatie worden wij uitgenodigd. Hij nodigt ons uit om G-d te leren kennen en onze relatie met Hem te laten openbloeien.
Tot ook wij heel ons wezen aan Hem durven te verbinden, onze zorgen durven uit te spreken. Dan zal Hij onze last dragen en wij zijn juk delen.
Dan zullen we rust vinden.

Mt. 11, 25-30 (29/4/2020)

In die tijd nam Jezus het woord: ‘Ik dank u, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u dit verborgen hebt voor wijzen en verstandigen
en het onthuld hebt aan eenvoudigen. Ja, Vader, zo hebt u het goedgevonden. Alles is mij door mijn Vader in handen gegeven.
Niemand kent de Zoon behalve de Vader, en niemand kent de Vader behalve de Zoon, en ieder aan wie de Zoon hem heeft willen onthullen.
Kom allen naar mij toe die afgemat en belast zijn, en ik zal u rust geven. Neem mijn juk op en kom bij mij in de leer,
omdat ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’

Wanneer ik rond kijk, zie ik hoe angst, onrust, ‘blijf in je kot’, … het juk van deze tijd lijkt te worden. Ik voel het die onrust.
Op straat zie ik angst in de ogen van mensen. Ik merk dat velen het niet langer aan kunnen om teruggeworpen te worden op zichzelf.
En te midden van die onrustige, angstige wereld klinkt de uitnodiging: “Neem mijn juk op. Leer van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart.
En je zult rust vinden”. Iemand die onze last op zich wil nemen. Iemand die rust wil brengen. Wie verlangt er niet naar?
Het wordt ons aangeboden! Het enige wat wij te doen hebben is bij hem in de leer gaan en het aandurven om anders te gaan leven.
Nederig of met andere woorden je leven richten op de ander, op heel de schepping. Je leven richten op God. Nederig dus en zacht-moedig.
Leven met de moed om voorrang te geven aan zachte krachten. Met de moed om tijd te maken voor elkaar, om in gesprek te gaan, nabij te zijn,
te troosten, elkaar uit te dagen, te bevragen; kortom ‘mens te zijn voor elkaar’.
En dit alles vanuit een éénvoud, een één zijn met God.
Durf je het aan?

Mt.10,16-23 (9/7/2021)

“Kijk, ik zend jullie uit als schapen temidden van wolven. Wees dus schrander als slangen en een-voudig als duiven. En pas op voor de mensen! Want ze zullen jullie overleveren aan gerechtshoven en jullie geselen in hun samenkomsten [synagoge]. Je zult voor stadhouders en koningen geleid worden omwille van mij, tot getuigenis voor hen en voor de volken.
Wanneer ze echter jullie overleveren, wees dan niet bezorgd over hoe of wat je moet zeggen, want op dat uur zal wat je te zeggen hebt je gegeven worden, want niet jullie zijn het die dan spreken, maar het is de Geest van de Vader die in jullie spreekt.
Een broer zal een broer uitleveren ter dood, een vader een kind, kinderen zullen opstaan tegen hun ouders en hen doden; je zult door allen gehaat worden omwille van mijn naam; maar wie standvastig blijft ten einde toe, zal bevrijd worden.
Wanneer ze je in die stad vervolgen, vlucht naar een andere. Amen, ik zeg jullie: Je zult met de steden van Israël niet ten einde zijn voordat de mensenzoon komt!”

Jezus windt er geen doekjes om. Hij weet dat het lastig zal worden wanneer je zijn zending serieus neemt. Het is klaar en duidelijk: wanneer je écht een standpunt inneemt (zeker als het over geloof gaat) dan zal je kritiek krijgen. Je zal zijn als schapen onder de wolven. (Niet de meest aantrekkelijke gedachte, vind ik.) Wees dus scherpzinnig en bedachtzaam als een slang, open en onbevangen als een duif. Hou je hoofd erbij en verlies het Vertrouwen niet, dan zullen jou woorden aangereikt worden om te getuigen van Verbonden Léven. Volhard in je geloof. Wees standvastig, ook als het lastig wordt, ook als anderen tegen je opstaan of je zelfs haten omwille van de Liefde. Blijf Verbonden Léven en je zal ervaren dat je er niet alleen voor staat. Wees gerust, ook al lijkt er vaak alleen maar onbegrip en strijd te zijn en moet je telkens opnieuw beginnen, misschien op een andere plek. Het zal niet voor niets zijn, want doorheen alle tegenkrachten zal het Evangelie verspreid worden. Verbonden Léven zal vorm krijgen!

Mt.18,21-35 (5/03/2024)

²¹    Petrus kwam naar Jezus en vroeg:
       “Heer, hoe vaak mag iemand tegen mij zondigen
       om hem nog te vergeven?
       Tot zeven maal?” [volgens de Thora: drie of vier maal]
²²    Jezus antwoordde hem:
       “Niet tot zeven maal, zeg ik je,
       maar tot zeventig maal zeven maal!”
²³    Zo is het koningschap van de hemelen te vergelijken
       met een koning die vereffening wilde vragen van zijn dienaren.
²⁴    Toen hij begon werd iemand bij hem gebracht
       die hem tienduizend talenten schuldig was. [= 10.000 x 6.000 daglonen]
²⁵    Omdat hij niets had om te betalen,
       beval de heer dat hij, met zijn vrouw, kinderen en al wat hij had,
       verkocht zouden worden.
²⁶    Nu viel de dienaar voor hem op zijn knieën en smeekte:
       “Wees grootmoedig met mij en ik zal je alles betalen.”
²⁷    De heer werd ten diepste bewogen,
       liet de dienaar vrij en schold hem het geleende kwijt.
²⁸    Maar toen die dienaar naar buiten ging,
       kwam hij een mede-dienaar tegen die hem honderd denariën schuldig was. [= 100 daglonen]
       Hij greep hem bij de keel:
       “Betaal wat je me schuldig bent!”
²⁹    De mede-dienaar viel hem aan de voeten en smeekte:
       “Wees grootmoedig met mij en ik zal je alles betalen.”
³⁰    Maar hij weigerde.
       Integendeel, hij wierp hem in de gevangenis
       totdat hij het verschuldigde betaald zou hebben.
³¹    Andere mede-dienaars zagen dit gebeuren
       en waren zo diep geschokt
       dat ze het gebeuren aan hun heer gingen melden.
³²    Toen riep de heer hem bij zich en zei hem:
       “Inrotte dienaar,
       heel die schuld heb ik jou kwijtgescholden
       omdat je mij dat gesmeekt hebt.
³³    Moest je je dan ook niet ontfermen over die mede-dienaar,
       zoals ik me ontfermd heb over jou?”
³⁴    En vertoornd leverde de heer hem over aan de folteraars
       totdat hij het hele verschuldigde betaald zou hebben.
³⁵    Zo zal ook mijn hemelse Vader met jullie doen
       als je niet van harte je mede-mens vergeeft.”

De ‘clou’ van dit hele verhaal zit hem in de even magistrale als eenvoudige zin: “Moest je je dan ook niet ontfermen over die mede-dienaar, zoals ik me ontfermd heb over jou?” (v.33) Jezus heeft op allerlei manieren – tot in zijn eigen persoon toe – verkondigd hoe er een onverbreekbare lijn loopt tussen G-d en de mensen, en tussen mensen en G-d, en hoe die verloopt via mede-mensen. Hoe G-d met ons omgaat – ons getoond in Jezus – wordt zo het ‘model’ voor hoe wij met onze mede-mensen moeten omgaan. In het venijnige staartje van dit verhaal, stelt Jezus het zelfs nog wat scherper: Hoe wij met onze mede-mensen omgaan, zal G-d als ‘model’ nemen voor hoe Hij met ons omgaat!
Als we dat doordenken, kan het nogal warm worden onder onze voeten …
Het ‘antwoord’ begint ermee te erkennen hoezeer wij zelf wel G-ds barmhartigheid nodig hebben. Zolang wij onszelf wijsmaken ‘van schuld vrij te zijn’ en ons daarmee boven onze mede-mens plaatsen, blijven wij eerder … on-mens …

Mt.20,1-16a (21/08/2024)

¹      Want het koninkrijk der hemelen is als een landheer
       die vroeg in de morgen naar buiten ging
       om arbeiders te huren voor zijn wijngaard.
²      Hij kwam met hen overeen voor een dagloon
       en zond ze dan naar zijn wijngaard.
³      Toen hij rond het derde uur weer naar buiten ging,
       zag hij anderen, die werkloos waren, op de markt staan.
⁴      Hij zei tegen hen: “Gaan ook jullie naar mijn wijngaard.
       Ik zal jullie geven wat billijk is.”
⁵      En ze gingen er heen.
       Rond het zesde uur ging hij nog eens naar buiten
       en weer op het negende
       en telkens deed hij hetzelfde.
⁶      Rond het elfde uur ging hij opnieuw naar buiten
       en trof weer anderen daar werkloos staan.
       Hij zei tegen hen: “Wat staan jullie hier de hele dag werkloos?”
⁷      “Niemand heeft ons gehuurd,” antwoordden ze.
       Daarom zei hij opnieuw: “Gaan ook jullie naar mijn wijngaard.
       Je zult ontvangen wat billijk is.”
⁸      Toen het avond was geworden,
       zei de heer van de wijngaard tegen zijn beheerder:
       “Roep de arbeiders en betaal hun het loon,
       te beginnen bij de laatsten, en zo tot de eersten.”
⁹      Degenen van het elfde uur kwamen dus
       en ontvingen elk het dagloon.
¹⁰    Toen nu degenen van het eerste uur kwamen,
       meenden zij dat ze meer zouden krijgen.
       Maar ook zij ontvingen elk het dagloon.
¹¹    Ze namen het wel aan,
       maar gingen morren tegen de landheer:
¹²    “Deze laatsten hebben maar één uur gewerkt
       en je stelt hen gelijk aan ons
       die de lange duur en de brandende hitte van de dag getorst hebben.”
¹³    Hij antwoordde echter: “Vriend, ik doe je toch geen onrecht?
       Ben je niet met mij overeengekomen voor een dagloon?
¹⁴    Aanvaard wat van jou is en ga.
       Ik wil echter aan de laatsten geven zoals aan jou.
¹⁵    Mag ik met het mijne niet doen wat ik wil?
       Of ben je kwaad omdat ik goed ben?”

¹⁶    Zo zullen de laatste de eersten zijn
       en de eersten de laatsten.

Tussen ons economisch denken en het Evangelie durft het wel eens knetteren. In de parabel van de werkers van het elfde uur biedt de wijngaardenier alle werklozen die hij aantreft een dubbele garantie aan: hij stelt ze allemaal tewerk én hij betaalt alle arbeiders precies hetzelfde loon, ongeacht hoeveel of hoe weinig ze gewerkt hebben. Dat zou in ons systeem overeenkomen met een gewaarborgde aanwerving zonder selectieprocedure én ongeacht de werkduur 100% uitbetaling van het loon. De hedendaagse economen zouden Jezus voor gek verklaren.
Ik moet toegeven dat ik Jezus’ economisch programma wel erg gewaagd vind. Maar wat ik wel aanvoel is dat hij uitgaat van een ontzettend vertrouwen in kleine mensen – terwijl de economische onderbouwing van ons socialezekerheidsstelsel uitgaat van een fundamenteel wantrouwen. Misschien denk je dat zo’n economie van vertrouwen onrealistisch is, en toch gebeurt het hier en daar. Ja, het geeft soms wat problemen – maar doet het andere systeem dat ook niet? – maar het werkt als je durft te leven-IN-vertrouwen.

Mt.10,24-33 (10/7/2021)

“Een leerling staat niet boven zijn meester, een knecht niet boven zijn heer. Het is voldoende voor de leerling als hij wordt zoals zijn meester, en voor de knecht zoals zijn heer. Als ze de heer der huizes al Beëlzebul hebben genoemd [Mt.9,34 & Mt.12,24; de heerser van de demonen, heer der vliegen / heer des huizes], hoeveel te meer dan zijn huisgenoten!
Wees dus niet bang voor hen! Want niets dat bedekt is, zal niet ontdekt worden, en niets wat verborgen is, zal niet bekend worden. Wat ik jullie zeg in het duister, spreek dat uit in het licht, en wat je in je oor hoort [fluisteren], verkondig dat van de daken.
Wees niet bang voor wie het lichaam doden, maar het waarachtige leven [geest-ziel] niet kunnen doden. Vrees veeleer hem die én leven [geest-ziel] én lichaam kan achterlaten in de gehenna.
Worden twee musjes niet voor een cent verkocht? En toch zal niet één van hen op de aarde neervallen buiten [de wil van] jullie Vader om. Terwijl van jullie zelfs elke haar op je hoofd is geteld! Wees dus niet bang! Jullie gaan vele musjes te boven.
Ieder die zich bij de mensen uitspreekt als één met mij, over die zal ook ik mij bij mijn Vader in de hemelen uitspreken als één met hem. Maar wie mij bij de mensen verloochent, die zal ik ook bij mijn Vader in de hemelen verloochenen.

Jezus voert een pleidooi om de focus gericht te houden op G-d. Hij pleit ervoor om G-d te leren kennen en te worden als Hem (maar acht je niet meer of beter!). Daarbij weet hij maar al te goed dat er in de wereld massaal veel tegenkrachten aanwezig zijn. Krachten die het verdomd lastig kunnen maken om G-dgericht te leven.
“Maar, zegt hij, wees niet bang! Laat je niet leiden door allerhande (angst)demonen: angst voor andere mensen, angst voor waarachtigheid, angst voor duisternis … enz. Wees één met de Vader en maak het Visioen van G-d voor de wereld bekend. Bazuin de waarheid over G-ds Rijk uit. Wees niet bang, maar vertrouw en leef open en eerlijk, in plaats van heimelijk en met machtsvertoon.”
Ik vraag me echter af of dit allemaal wel realistisch is vandaag de dag? Is het niet teveel gevraagd?
En dan hoor ik hem zeggen: “Het kan! Want als je het waagt je leven te verbinden met G-d dan zal je ervaren dat je gekend bent (tot je laatste haar) en tegelijk bemind. Waarom zou je dan nog bang zijn?”